سخنم را گوش کن

سخنم را گوش کن. مثالی می زنم. در ده و دوازده سالگی،گمان می کردی که قریحه ی دریانوردی و اکتشاف سرزمین های ناشناخته را داری؛ زیرا داستان های پر حادثه را می خواندی.اکنون به آن تصورات کودکانه لبخند می زنی.هنوز هم اشتباهاتی مشابه در کمین توست.هوشیار باش وبه تمایلات خود اعتماد نکن. گمان نبر که هنرمند یا مرد عمل یا قربانی عشق بزرگی شده ای؛ فقط به صرف اینکه ، در کتاب ها یا در زندگی،شاعران کارگردانان بزرگ و عاشقان را تحسین کرده ای.صبورانه جستجو کن تا به کنه طبیعتت پی بری.بکوش تا اندک اندک شخصیت واقعی خود را بیابی.این کار آسان نیست.بسیاری از مردم دیر به این مرحله می رسند و بسیاری هرگز نمی رسند.صبور باش ؛عجله ای در کار نیست.باید مدت ها جستجو کنی تا بدانی که کیستی ولی چون حس کردی که خودت را یافته ای، آن وقت همه ی جامعه های عاریت را به دور بیفکن